Ja, ja eindelijk heb ik mijn eerste bestemming Kuala Lumpur bereikt. Het vliegtuig heeft me veilig op het Maleisische schiereiland Malakka aan grond gezet! Het bereiken van het hotel kostte wat meer moeite....uitdaging 1!! Je denkt aan te komen in een Aziatische hoofdstad, waar bouwvallige huisjes naast wolkenkrabbers staan, waar auto's, motoren, brommers en riksha's kris kras door elkaar rijden. Je bent voorbereid op chinatowns met kraampjes, mensen die zich aan je vast klampen, je iets willen verkopen enzovoort, maar waar kom ik terecht in een über westerse stad met bussen, metrolijnen, monorails en treinen!!! Tja beetje anders ingeschat dus! Duizenden bussen waar je uit kunt kiezen, internationaal, lokaal en stadsvervoer.....uhhh, nou de bus ging gek genoeg goed, maar overstappen op metrolijnen als je niet meer weet waar je bent is lastig!! Metro in, metro uit, metro in, metro uit, hmmm weer fout! Ik heb nog een poging gewaagd om zwart te gaan rijden om in de kosten te besparen, maar daar hebben ze hier helaas al iets op gevonden.....discomunten....voor ieder traject moet je munten kopen en deze moet je in verschillende apparaten die je op de route tegenkomt duwen en duw je de verkeerde munt in het verkeerde traject dan krijg je letterlijk een 'discoshow'...red lights, joelende sirenes, ach ja, je staat even in de belangstelling, thats it! Maar gelukkig oogde ik heel onschuldig met mijn rode appelwangetjes, meer van de hitte en van het gesjouw als van schaamte en ben ik een kei in 'dom' acteren! Dus ik kwam er goed mee weg!! Maar goed ik heb meteen de uitdaging gelaten voor wat het was en ben te voet verder gegaan. De makkelijkste wijze voor mij, als ik tenminste nog enig idee heb waar ik ben! Niet dus, completely lost in the big city! Na uren sjouwen, toch eindelijk aangekomen op de bestemming! Joehoe, kon meteen een douche gebruiken....drijfnat! Die luchtvochtigheid is echt wennen hier! Maar ik klaag NOG niet....lig nou lekker op bedje met de raampjes wagenwijd open. Heerlijk!!! Uitzicht op de Petronastowers, van 451,9 meter hoog en nog meer van die immense blokkendozen. Ik houd het hier wel snel voor gezien, dat weet ik wel!! De stad is toch niet zo mijn ding! Morgenvroeg om 7.30 uur in de rij staan voor kaartjes om die  Petronas twintowers te beklimmen. Niet echt cultureel maar wel een hoogtepunt! Voor degene die ze niet kennen, het is een beetje een kopie van de twintowers en het betreft hier het hoofdkwartier van de olie- en gasindustrie Petronas. Niet interessant dus! Maar op 451,9 meter te mogen genieten van het uitzicht lijkt me dan weer wel fantastisch! Misschien dat ik op die hoogte ook een heel ander beeld krijg van de stad KUL. We zullen zien. Ik mis de riksha's, de tempeltjes, de nieuwsgierige en gewoonweg irritante mensen en verkopers. Ik mis gewoonweg de armzalige, doch wereldse gezelligheid in het stadsleven! Ik ben beland in een blokkendoos van de LEGO....gebouwen, torens, perfecte wegen, treinen, tunnels, metro's boven de grond door glazen tunnelbuizen, winkelcentra in overvloed, en miljoenen krioelende kleine Chineesjes...een kille, gehaaste, zakelijke drukte hier! Dus het wordt zeker tijd voor de gleufhoed....zet die maar op en stap met me mee in de wereld van Indiana Jones! Immense wouden, wilde dieren en klaterende watervallen! Het wordt tijd voor een busticket naar Taman Negara National Park! Het zal echter een dag of twee in beslag nemen voor ik weet, welke bus ik moet hebben vanuit KUL. Komt goed, snel genoeg zal ik het openbaar vervoer in legostad begrijpen;-) Het avontuur is eindelijk begonnen.