Wie goed doet, die goed ontmoet; Boontje komt om zijn loontje; Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in. Allemaal Nederlandse spreekwoorden waarin het principe van karma tot uitdrukking komt. Karma, een begrip waar ik gedurende mijn vorige reis door Nepal en Tibet ruimschoots kennis mee heb mogen maken. In zowel het Hindoeistische als het Boeddhistische geloof is dit begrip een natuurlijk principe: een wet van 'actie en reactie'.

Ieder individu is door zijn daden zelf verantwoordelijk voor zijn eigen leven, vreugde en pijn. Een goede daad heeft van nature goede gevolgen, slechte daden hebben van nature slechte gevolgen. Met dit principe in mijn achterhoofd startte ik vol overtuiging mijn geringe voorbereidingen voor mijn reis.

In eerste instantie werd dan ook een ticket naar Delhi (India) geboekt en om aan alle autoriteiten die ik gedurende mijn reis zou gaan passeren aan te kunnen tonen dat ik zéker terug reis naar de westerse wereld boekte ik eveneens maar mijn terugvlucht vanuit Colombo (Sri Lanka). Enigszins teleurgesteld over dit laatste, omdat ik wist dat ik nu gebonden was aan een einddatum en aan een vaste eindbestemming van mijn reis. Toch wist ik dat ik hier niet aan kon ontkomen.

Het visum voor India bleek echter een ontzettend complex geheel. Voor India zijn de visumprocedures dan ook anders. Een visum gaat namelijk in op het moment van aanvragen en niet op het moment van inreizen. Derhalve heb ik dit uitgesteld tot zo'n maand voor vertrek. Maar aan bureaucratie ontkom je zelfs aan de andere kant van de wereld niet. Regels, regels, regels en voldoe je niet dan ben je gewoon eventjes het geld voor je ticket naar India kwijt.Maar mocht India worden afgewezen, dan zal het zo moeten zijn zou men in Nepal zeggen. 'Dan hoor je daar niet te zijn Jolanda en wordt je op een andere plek verwacht'.Dit zorgde ervoor dat ik de tijd voor vertrek relatief zorgeloos heb doorstaan.Met het voornemen zo'n 4 maanden te kunnen en mogen doen wat ik wil zal elk ongemak en elke tegenslag zich beperken tot wondjes die vervolgens ook weer zeer snel zullen genezen. Want waarmee kun je een Nederlandse meid als mij meer plezier doen? Geef me ruimte en geef me tijd, geef me de zon op mijn huid, geef me een periode zonder rekeningen op de deurmat, geef me een tijd dat ik de ene dag nooit aan de volgende hoef te denken, geef me een tijd zonder deprimerende informatiestromen in de media, geef me een bestaan zonder een agenda, geef me een tijd waarin niets moet en alles mag. Het klinkt als een onmogelijke droom, maar ik mag deze droom leven en of dit nu in India is of op een andere plek op het Aziatische continent dat maakt het leven van mijn droom echt niet minder plezierig.

Toen ik zag wat men in Nepal organiseerde om mijn droomreis naar India in vervulling te laten gaan, genoot ik met volle teugen en zag, voelde en ervaarde ik de betekenis van karma. Ik heb er destijds sporen van positiviteit en goedheid achtergelaten, wat ik nu in 10-voud terug mag ontvangen. Ook zij willen deze sporen achterlaten bij mij met de kennis hier weer iets positiefs voor terug te mogen ontvangen, danwel in dit leven of na een reincarnatie.

Een mooie gedachte die me meteen weer herinnerde aan mijn periode daar. Een periode zonder verwachtingspatronen en vooroordelen. Prestratiedrang, de lat hoog leggen, veel materialistisch bezit , een waanzinnig uiterlijk en andere zaken waaraan we in deze maatschappij veel waarde hechten lijkt men daar niet te kennen. Het leven is ingericht om een goed mens te zijn. De toeristen die enkel te koop liepen met materialistisch bezit en vervolgens klaagden als ze een cent meer moesten uitgeven waren niet geliefd......de toerist die wel een vermogen wilde betalen om met een olifant te mogen knuffelen, maar geen geld wilde doneren voor een schooltje werd zichtbaar op andere fronten uitgekleed........men weet inmiddels hoe men op een toerist met de westerse mentaliteit inspeelt........die willen alleen samen met een olifant op de foto om het thuisfront te laten zien dat ze in de jungle geweest zijn........de jungle is te eng dus daar trekken ze liever niet in, want stel je voor er kruip een spinnetje voorbij.........dus schaf een olifant aan die tam is en verdien een fortuin.....die toeristen zijn toch te dom om te beseffen dat je in de jungle nooit met een olifant samen op de foto kunt.....Duizenden toeristen trekken jaarlijks naar het zuiden van Nepal om te kunnen vertellen dat ze in de jungle geweest zijn, maar zijn ze dat echt? Zijn ze in de jungle geweest, hebben ze er planten en kruiden geproefd, zijn ze in een boom moeten klimmen, omdat ze achterna gezeten werden door een neushoorn, hebben ze de verhalen gehoord van de locale bevolking die alles hebben moeten achterlaten toen de moessonregens hun hebben wegespoeld uit de jungle......ikke wel en die ervaringen neemt niemand mij meer af!!!

Op zulke momenten werd ik me dan ook bewust van onze westerse mentaliteit en ons ego....ikke, ikke, ikke en gaat het even niet zoals IK dat verwacht dan leidt dat tot een klaagzang. Onze maatschappij kent onbegrensde mogelijkheden wat leidt tot verwachtingspatronen en verwachtingspatronen leiden uiteindelijk altijd tot teleurstellingen. Zeker in een land als Nepal. Pas je je niet aan, houdt je geen rekening met hun zeden en gewoonten, denk je enkel aan jezelf, stel je eisen en denk je er te kunnen komen met een volle portemonnee of een sprankelend uiterlijk dan heb je het mis. Door het tonen van interesse en begrip in hun cultuur en geloofsovertuigingen, door het delen van kennis en gewoonweg verhalen, door een liefdevol persoon te zijn met goede intenties en dus door gewoonweg 'Jolanda' te zijn aldaar voelde het alsof ik meer dan welkom was en dat gevoel blijft me nu nog steeds achtervolgen. De ervaringen die ik daar heb mogen opdoen waren geweldig. Op de een of andere manier kreeg ik er alles voor elkaar, zonder er materialistisch bezit voor achter te laten. Het leek mij gegund......het ontvangst, de acceptatie, de gesprekken die ik er heb mogen voeren, het leek een bevoorrechte positie die ik aldaar mocht bekleden en waarom???

Het gaf me in ieder geval zelfvertrouwen en het gevoel dat ik terug wil om iets terug te doen voor deze liefdevolle mensen!!! Met deze intentie telde ik zorgeloos mijn dagen tot mijn vertrek af. Geen verwachtingen, omdat ik wist dat deze enkel tot teleurstellingen zouden leiden. Ik zou wel zien waar de wind mij uiteindelijk zou gaan brengen en uiteindelijk zou ik daar komen, waar ik hoorde te zijn.

Deze instelling heeft me gelukkig een hoop ergernissen bespaart. Gedurende het aftellen van de dagen kwamen er steeds meer dingen op m'n pad die me hebben aangezet tot denken. Er kwamen mensen op m'n pad die slechte ervaringen hadden met de visumafwikkeling van India, in de media verscheen een artikel van mensen die bij aankomst in India linea recta waren teruggestuurd naar Nederland. Na diverse telefoontjes met het visumbureau werden steeds meer eisen uitgesproken. Mijn werkgever zou maar extra brieven moeten schrijven, ik zou toch een reisschema moeten kunnen overleggen en extra brieven moeten aanleveren met mijn intenties voor mijn bezoek aan India enzovoort. Ook mijn reisverzekering liet het voor de zoveelste keer afweten om eens positief nieuws te brengen.....zolang ze kunnen innen zijn ze vriendelijk, maar volgt er een situatie waarbij ze mogelijk moeten uitkeren dan laten ze het afweten en van klantvriendelijkheid hebben ze nog nooit gehoord. Een optelsom dat mij het gevoel gaf niet welkom te zijn in India. Een vreemd gevoel, een gevoel van wantrouwen, een gevoel dat dit voor mij slecht zou gaan uitpakken en voor mij meer als voldoende signalen om er werk van te gaan maken om mijn vlucht te gaan wijzigen.

Dit alles pakte gelukkig waanzinnig voor mij uit!! Dus wat je zaait, zul je oogsten zeg ik nu!!! Zonder problemen kon mijn ticket worden omgeboekt naar Kuala Lumpur (Maleisie). Een land waar eigenlijk nooit mijn interesses gelegen hebben. Tot de dag dat ik het woord Maleisie intoetste op google. Een waanzinnig land met tropische regenwouden, schitterende flora en fauna, ongerepte bounty stranden en tal van watersportmogelijkheden. Daarnaast de mogelijkheid om door te reizen naar Thailand, eveneens een waanzinnig land met wat meer cultuur natuurlijk, maar ook een grote verscheidenheid aan natuur. Achteraf misschien wel veel meer mijn ding en moest het gewoonweg zo zijn!!

'All journeys have secret destinations of which the traveler is unaware'

Over India zegt men altijd: you love it, or you hate it!!! Ik zeg: 'het heeft zo moeten zijn'. Geen haat, geen liefde, maar vrede met andere bestemmingen. Ik kijk uit naar de regenwouden, de overweldigende flora en fauna, de hitte, de heftige regenbuien en de ongerepte witte stranden. De nieuwe uitdagingen in een hele andere wereld, in een andere cultuur met anderen gewoonten.

Liefs Jolanda

'To be a good person is the destiny of every human being'